ອົງປະກອບທີ 1: ແນໃສ່ການສົ່ງເສີມ.

ທຳອິດເລີຍ ການຮ້ອງຂໍຈະແນໃສ່ສິ່ງທີ່ເຮົາຕ້ອງການເຮັດ ຫຼາຍກວ່າການຊອກຫາແນວຜິດ. ສາມາດເວົ້າໄດ້ວ່າ ຕ້ອງແນໃສ່ການສົ່ງເສີມ (ຜົນທີ່ໄດ້ຮັບທີ່ເຮົາຫວັງວ່າຈະເກີດຂຶ້ນ) ຫຼາຍກວ່າການປ້ອງກັນ (ຜົນທີ່ໄດ້ຮັບທີ່ເຮົາປ້ອງກັນບໍ່ໃຫ້ເກີດຂຶ້ນ).

ຕົວຢ່າງ:

·       “ກະລຸນາເວົ້າຄ່ອຍໆ ໃນຫ້ອງນີ້” ກັບ “ຫ້າມຮ້ອງໃນຫ້ອງນີ້”.

·       “ຂ້ອຍຢາກໃຫ້ເຈົ້າບອກຂ້ອຍແດ່ ວ່າມີຄວາມຈຳເປັນແນວໃດທີ່ຕ້ອງຫຼິ້ນການພະນັນ ແລະ ເຮົາມາລົມກັນວ່າມີທາງເລືອກອື່ນແນວໃດ ທີ່ຈະຕອບສະໜອງຄວາມຈຳເປັນນັ້ນ” ກັບ “ຂ້ອຍຢາກໃຫ້ເຈົ້າເຊົາຫຼິ້ນການພະນັນ”.

ອົງປະກອບທີ 2: ສະເພາະເຈາະຈົງ.

ການຮ້ອງຂໍທີ່ມີປະສິດທິຜົນຕ້ອງສະເພາະເຈາະຈົງ ບໍ່ແມ່ນເວົ້າແບບກວ້າງໆ ກວມລວມ.

ຕົວຢ່າງ:

·       “ຂ້ອຍຢາກໃຫ້ເຈົ້າບອກຂ້ອຍມາເລື່ອງໜຶ່ງ ໃນສິ່ງທີ່ຂ້ອຍເຮັດໃຫ້ເຈົ້າຮູ້ສຶກດີ” ກັບ “ຂ້ອຍຢາກໃຫ້ເຈົ້າຮູ້ສຶກດີກັບຂ້ອຍ”.

·       “ຂ້ອຍຢາກໃຫ້ເຈົ້າຂັບລົດຕາມຄວາມໄວທີ່ກຳນົດໄວ້” ກັບ “ຂ້ອຍຢາກໃຫ້ເຈົ້າຂັບລົດໃຫ້ດີກວ່ານີ້”.

·       “ເຮົາກິນເຂົ້າສວາຍນຳກັນອາທິດລະເທືອ ເຈົ້າຄິດວ່າຈັ່ງໃດ?” ກັບ “ຂ້ອຍຢາກຮູ້ຈັກກັບເຈົ້າຫຼາຍຂຶ້ນ”.

·       “ຢາມເຈົ້າມາຫາຂ້ອຍຢູ່ຫ້ອງ ໃຫ້ເຈົ້າເຄາະປະຕູກ່ອນ ໄດ້ບໍ?” ກັບ “ເຈົ້າເຄົາລົບໃນຄວາມເປັນສ່ວນຕົວຂອງຂ້ອຍ ໄດ້ບໍ?”

ອົງປະກອບທີ 3: ອິດສະຫຼະໃນການຕອບ.

ການຮ້ອງຂໍທີ່ມີປະສິດທິຜົນ ບໍ່ແມ່ນການສັ່ງ ແຕ່ເປັນຄຳຖາມທີ່ຜູ້ຕອບ ບໍ່ຈຳເປັນຕ້ອງຕອບກໍ່ໄດ້. ການຮ້ອງຂໍ ຈະກາຍເປັນຄຳສັ່ງ ເມື່ອຄົນເຊື່ອວ່າຖ້າບໍ່ຕອບ ຈະຖືກຕຳໜິ ຫຼື ຖືກລົງໂທດ.

ຢາມຄົນໄດ້ຍິນເຮົາອອກຄຳສັ່ງ ເຂົາເຈົາຈະຄິດຢູ່ 2 ທາງ ແມ່ນ ການຍອມແພ້ ຫຼື ການກະບົດ. ບໍ່ວ່າແນວໃດກໍ່ຕາມ ເຂົາເຈົ້າຮັບຮູ້ແລ້ວວ່າ ເຮົາບີບບັງຄັບເຂົາເຈົ້າ ເຮັດໃຫ້ຄວາມເຫັນອົກເຫັນໃຈຂອງເຂົາເຈົ້າ ທີ່ມີໃຫ້ເຮົາຫຼຸດລົງ. ໂດຍປົກກະຕິ ຄົນບໍ່ມັກການສັ່ງ ຍ້ອນວ່າເປັນການຂົ່ມຂູ່ຄວາມຕ້ອງການພື້ນຖານໃນເລື່ອງອິດສະຫຼະ ເອກະລາດສ່ວນບຸກຄົນ.

ເຮົາສາມາດຮ້ອງຂໍ (ທີ່ບໍ່ແມ່ນການສັ່ງ) ໄດ້ໂດຍ;

1. ບອກໃຫ້ຊັດເຈນວ່າ ໃຫ້ຜູ້ນັ້ນປະຕິບັດຕາມ ຖ້າລາວເຕັມໃຈເຮັດ.

2. ບໍ່ເບິ່ງວ່າເປັນຄວາມຜິດ ຖ້າຜູ້ອື່ນບໍ່ຕອບສະໜອງຕາມການຮ້ອງຂໍ.

3. ບໍ່ໃຈຮ້ານ ຫຼື ຮຸກຮານ ໃນເວລາທີ່ຄົນອື່ນບໍ່ໄດ້ຕອບສະໜອງການຮ້ອງຂໍ.

ຕົວຢ່າງ:

·       “ເຈົ້າເຕັມໃຈຈັດໂຕ໊ະບໍ?” ກັບ “ຂ້ອຍຢາກໃຫ້ເຈົ້າຈັດໂຕ໊ະ”.

·       “ເຈົ້າເຕັມໃຈຊ່ວຍຂ້ອຍກຽມພາວເວີ້ພ້ອຍນີ້ບໍ?” ກັບ “ຂ້ອຍຢາກໃຫ້ເຈົ້າຊ່ວຍຂ້ອຍເຮັດພາວເວີ້ພ້ອຍນີ້”.